Broché, in-8, 293 pp. Traduit par Laura Brignon.




Thème
C’est à l’initiative de l’Union des Femmes Communistes que, de 1946 à 1952,
70 000 enfants pauvres de l’Italie du Sud ont pris un train - que l’on appelait alors « Le Train du Bonheur » - pour l’Italie du Nord où des familles aisées les accueillaient quelques mois.

Ils découvraient ainsi une nouvelle vie. Et peut-être un nouveau destin.

Certes, la générosité des familles d’accueil illustre un superbe mouvement de solidarité et d’union entre le Nord et le Sud du pays pendant les années d’après-guerre. Mais qu’en est-il du ressenti, des sentiments de ces enfants dont la vie en est bouleversée à jamais ?

Ici, Viola Ardone donne la parole à Amerigo, un gamin des rues de Naples, qui monte en 1946 dans le premier « Train des enfants » avec, entre autres bambins, deux amis de son quartier, Mariuccia et Tommasino.

Amerigo a 7 ans, il vit seul avec sa maman Antonietta dont « les câlins ne sont pas sa spécialité ». Il ramasse des chiffons et les vend après qu’Antonietta les a lavés et réparés.

Quand dans les ruelles de Naples la rumeur court que des enfants pauvres vont partir « au loin », Amerigo est terrorisé. Pourquoi sa mère l’abandonne-t-elle ? Il ne peut comprendre que « parfois ceux qui te laissent partir t’aiment plus que ceux qui te retiennent ». Et puis, où va-t-il aller ?

Plus tard en Haute-Italie, quand il découvre la tendresse d’une nouvelle famille et, surtout, quand il se découvre une vocation de violoniste, il s’inquiète : comment va-t-il vivre désormais avec Antonietta à Naples ?

« On est coupés en deux, maintenant », dit Tommasino dans le train du retour à Naples.

Toute sa vie, Amerigo sera déchiré par un conflit de loyauté entre sa mère avec qui il vit « un amour fait de malentendus » et sa famille d’accueil qui a changé son destin.

Cette histoire d’enfants du Sud sauvés de la misère par des familles du Nord est méconnue car les enfants, devenus adultes, en avaient honte et n’en parlaient jamais.


Un beau roman pudique et nostalgique qui fait penser aux films du Néoréalisme italien des années 50.

Pocket, 320 pp, index

Paperback, in-8, 156 pp.
Uit het Italiaans vertaald door Joke Traats.
Bassani (1916-2000).
De reiger is het verhaal van één dag uit het leven van de Ferrarese landeigenaar en jurist Edgardo Limentani. Op een koude zondag in het najaar van 1947 gaat hij jagen op zijn landerijen temidden van de moerassen in de Po-vlakte. Hij wordt geplaagd door sombere gedachten over de oorlogsjaren, over zijn huwelijk en over de problemen met zijn pachters.
Een hoogtepunt in Bassani's oeuvre.

2 Tomes en 2 volumes in-8, demi-reliures 4 coins, dos et coins chagrin bleu, pièce de titre sur le dos, 473 et 578 pp., papier jauni Tomes I & II : Ouvrage dédié au Roi Léopold I.

In een bewerking van C.J. Kelk en met illustraties van Friso Henstra. Hardcover, bruin similileder, 326 pp. Boccaccio, °Paris 1313 - +Firenze 1375.

Hardcover, stofwikkel, in-8, 224 pp.
Uit het Italiaans vertaald door Frans Denissen.

Softcover, pb, 8vo, 178 pp.

Paperback, in-8, 288 pp. Uit het Italiaans vertaald door Yond Boeke en Patty Krone. Vitaliano Brancati (1907-1954) werd geboren in Pachino op Sicilië.

Een beelschone jonge Siciliaan wordt ondanks zijn reputatie als Don Juan geconfronteerd met een onverklaarbare impotentie tot grote schande van zijn familie.
Deze roman werd in 1960 verfilmd door Mauro Bolognini (1922-2001).

Paperback, in-8, 150 pp.
Uit het Italiaans vertaald door Tine Riegen en Anna Maria Domburg, die ook de verhalen selecteerden.
Dino Buzzati (1906-1972).
Magisch realistisch.

Pocket, 192 pp.
Uit het Italiaans vertaald door Tineke van Dijk.
Reportagereeks voor de krant Corriere della Sera over de 32ste Giro. Toen reden Bartali en Coppi mee. In de bijlagen de uitslagen en het klassement.

Pb, in-8, 175 pp. Debuutroman. Uit het Italiaans vertaald door Els van der Pluijm.
GC (1947)

In de jaren zeventig is Rome een monumentale maar onverschillige stad. Bijna-dertiger Leo Gazzara is er naartoe verhuisd om het burgerlijke leventje dat hem in Milaan wacht te ontlopen. Hij gaat dan ook lukraak van het ene onbeduidende baantje naar het andere, naar bijeenkomsten en ontmoetingen waar menselijk contact vluchtig en gerafeld is. Het is zijn credo om nooit ergens bij betrokken te raken, zo veel mogelijk aan de zijlijn te blijven. Maar tijdens een avondje bij welgestelde vrienden thuis ontmoet hij de eigenaardige en onweerstaanbare Arianna, die even rusteloos is als hijzelf. Ze krijgen een stormachtige affaire. Het wordt zijn laatste zomer in de stad.

'De laatste zomer in de stad' verscheen in 1973 voor het eerst in Italië. Door het wrange tijdsbeeld en portret dat de auteur schetst van Rome, groeide het langzaam uit tot een cultroman. Veertig jaar later werd het herontdekt door het algemene Italiaanse publiek en omarmd.

4de druk. Paperback, in-8, 253 pp. Uit het Italiaans vertaald door Henny Vlot.
Italo Calvino (1923–1985) was een Italiaans schrijver van romans, verhalen, essays en een toneelstuk.

Hardcover, stofwikkel, in-8, 161 pp., met 2 foto's (de familie Cervi en Alcide Cervi ontvangen door president Luigi Einaudi.
Uit het Italiaans vertaald door Giannina van Lithoyen.
Met een voorwoord van Piero Calamandrei, uittreksel uit een herdenkingsrede uitgesproken op 17/1/1954.
Ook een voorwoord van Renato Nicolai.
Zeven zonen worden tijdens WO II wegens verzetsdaden gefusilleerd. De vader behoudt het optimisme en schrijft: 'Want als het waar is dat katholieken, communisten en socialisten niet kunnen samengaan, dan is daarmee de geschiedenis van mijn gezin kapot gemaakt. Als dat iets goeds gedaan heeft, dan komt dat, doordat het de kracht van beide overtuigingen bezat.'
Noot LT: Je zou haast kunnen zeggen dat Cervi daarmee een opdracht gaf om een politieke lijn te volgen in het na-oorlogse Italië. En die lijn werd ook gevolgd.

Pocket, Vertaling D. Schiphorst-Grossouw. Omslag Hans Buys. Verhalen van D. Rea, N. Ginzburg, E. Morante, D. Buzzati, I. Calvinho, M. Soldati, A. Moravia, A. de Céspedes, D. Troisi, L. Mastronardi, G. Arpino, G. Dessi

Paperback, in-8, 432 pp., illustrations, notes bibliographiques, bibliographie, filmographie, discographie, chronologie (1875-2017), index.

Magicienne des lettres italiennes, Elsa Morante (1912-1985) est considérée dans son pays comme la plus grande romancière du XXe siècle. Quel a été le mystérieux chemin suivi par cette enfant, née dans un quartier populaire de Rome et marquée par un secret de naissance, pour devenir un écrivain prodige ? Mariée au plus célèbre écrivain italien, elle détestait qu'on la présente comme la femme d'Alberto Moravia. Avec quatre romans – dont L'Ile d'Arturo, prix Strega, le Goncourt italien, en 1957, et La Storia, adaptée au cinéma par Luigi Comencini avec Claudia Cardinale –, elle devient de son vivant une icône de la littérature libre, imaginative, intransigeante. Les plus grands artistes de son temps – Pier Paolo Pasolini, Luchino Visconti, Leonor Fini, Anna Magnani – l'admirent sans réserve. Figure de l'intelligentsia de l'Italie de l'après-guerre jusqu'aux années 1980, invitée dans le monde entier, elle s'isole pourtant peu à peu, tombe malade, tente de se suicider et meurt le 25 novembre 1985. Grâce à des archives inédites et aux témoignages de proches – amis, parents, poètes, acteurs, militants de l'extrême gauche italienne –, René de Ceccatty nous donne à lire la première biographie en français d'Elsa Morante, dessinant le magnifique portrait d'un écrivain qui ne voyait la réalité que dans la littérature.

Pb, in-8, 191 pp.
de Luca (1950) beschrijft met grote tederheid het leven van een 13-jarige jongen in Montedidio, een arme volkswijk in Napels.

Hardcover, geen stofwikkel, in-8, 227 pp. Uit het Italiaans vertaald door Dr J.C. Romein-Hütschler. Lampedusa (Palermo, 23 december 1896 - Rome, 23 juli 1957) schreef deze roman in 1955-1956; verscheen postuum in 1958 en werd in 1959 bekroond met de Premio Strega; beschrijft het leven van de Siciliaanse edelman Don Fabrizio Corbera, prins van Salina, en diens familie, tijdens de gebeurtenissen rond 1863 van het Risorgimento en daarna. In 1963 verfilmd door Luchino Visconti.
De roman kende een daverend succes en kende tussen oktober 1959 en mei 1961 niet minder dan zes drukken.

Softcover, pb, 8vo, 489 pp.

Uit het Italiaans vertaald door Yond Boeke en Patty Krone
10de druk. Paperback met flappen, in-8, 493 pp., illustraties uit het archief van de auteur en van Daumier. Thema: de megalomane 19de eeuw. Erudiet !

In zijn nawoord wijst Eco erop dat de hoofdpersoon in feite één van de weinige fictieve personages in het boek is. Eco verweeft het fictieve verhaal van zijn hoofdpersoon dus met de werkelijke geschiedenis van de negentiende eeuw, die in zijn visie niet minder absurd is dan de verhaallijn van de roman.

Pocket, 660 pp.